Witaj, drogi kuzynie!
Z całą pewnością się znamy, choć dopiero niedawno (w czerwcu '56) skończyłam Hogwart i stałam się pełnoprawną damą. Wcześniej prawdopodobnie byłam irytującym rozpieszczonym dzieciakiem. Ale gdybym wiedziała o twoim wybiegu w Hogwarcie i wymiganiu się od nauki na rok, chętnie poszłabym w twoje ślady, byle tylko uwolnić się od tego niemiłego miejsca pełnego plebsu
W przeszłości często bywałam na wyspie Wight, będąc blisko związaną z rodziną swej drogiej matki, po której przejęłam zarówno zamiłowanie do muzyki, jak i sympatię do waszych nadmorskich ziem. Jakie chcesz mieć ze mną relacje, kiedy przestałam już być podlotkiem, a stałam się damą?

Nasze rody mają historię pozytywnych relacji, a my oboje mamy historię unikania małżeństwa
Nieśmiała Isabelle lękała się mężczyzn, w których wyczuwała żądzę, pogardę lub skazę charakteru - korzystając z nikłych pozorów władzy, którą posiadała nad ojcem-wdowcem jako jedynaczka, umiejętnie obrzydzała mu kolejnych kandydatów na męża, dopóki nie rozpoznała bratniej duszy w Percivalu Nottcie, za którego wyszła w kwietniu 1956 (i który w październiku tego samego roku wywołał skandal w Stonehenge, tracąc żonę i nazwisko). Przedtem na pewno przedstawiano jej jednak kandydatów, więc jej poszukiwania męża mogły zbiec się z powrotem do kraju Francisa. Przeczytałam w Twojej KP, że

Stary goni mnie do małżeństwa, ale okazuje się, że nikt nie chce wydać córki za obiboka, nawet jeśli ten ma całkiem ładną buźkę i nazywa się Lestrange

Isabelle była zaś dobrą partią, ale nie najlepszą - choruje na klątwę Ondyny, choroba zabrała jej matkę, jest słabowita i nie wiadomo było, czy zdoła wydać na świat wiele potomstwa. Nasze rodziny mogły uznać nas za nieidealną i obiecującą parę i... panna Carrow wzgardziła "obibokiem", przekonująco obrzydzając go ojcu? Francis nie miał ochoty na towarzystwo szarej myszki? Czy zerwali kontakt z gorzkim posmakiem upokorzenia? A może rozpoznali w sobie bratnie dusze, pragnące wolności i nawiązali porozumienie, mające na celu uniknięcie zaręczyn?
Obecnie jestem szkolną przyjaciółką Tristana, zapewne znam też Evandrę, na salonach dławię wstyd, bo nie mam już męża, a jego dziecko - mój syn - nie będzie nosić szlachetnego nazwiska

Gram też człowiekiem od brudnej roboty, Danielem Wrońskim, jeśli Francis potrzebowałby kogoś takiego; a mój plotkarski animag-szczur Steffen lub praworządny auror Michael Tonks (obecnie rozgrywam retro, w którym prowadzi śledztwo w Wenus) chętnie utrudnią urozmaicą mu życie.

chyba wychodzi, że się znamy
także, jak bardzo i w którą stronę

Elise, kochanie, czy mogę tak mówić?
Młodziutka jesteś ogromnie i możliwe, że natknęliśmy się kiedyś na siebie, gdy spędzałaś ożywcze wakacje na Wyspie Wight, acz przypuszczam, że inni krewni przestrzegali Cię przed kuzynem-próżniakiem o niezbyt dobrej reputacji. Mogłem podpuścić Cię do wypicia herbatki z prądem a później z radością oddać w ręce rodziny, która nie wyraziła raczej uznania dla tego żartu i pomyślała niedobrze o nas oboje? Na dłuższą metę nic błyskotliwego tutaj nie widzę: Franc powoli, ale jednak się ustatkowuje, robi kasę, zajmują go rzeczy i kobiety inne - starsze. Nastka na wydaniu będzie dla niego równie interesująca, jak przedstawienie sprzed dwóch sezonów. Życia nie zna, szykuje się do łapania męża. Francis dla takiej panienki sprowadzić może wyłącznie kłopoty - chyba, że to właśnie ich Elise szuka

Isabelle och, bardzo podoba mi się ten pomysł z narzeczeństwem, które spaliło jeszcze na panewce. To obiecuje sporo i daje możliwość fajnych retro Pozwoliłabym się tutaj ponieść fantazji i flow, żeby sprawdzić, w którą stronę zawędrujemy.
PS niezależnie od efektu, Isabelle może robić Frankowi przytyki, że nadal jest kawalerem i niedługo będzie starym prykiem bez nikogo obok siebie

Co do panów, na Stefka mam pomysł, ale to przyjdę na pewu z nim, a z resztą jeszcze pomyślę, Michaela jak najbardziej zapraszam na dywanik. Albo to może Michael chciałby zaprosić mnie

Droga Melisande, myślisz, że Twój brat mógł nas przedstawić? Może słyszałaś o mnie dużo (złego) z różnych opowieści. Jestem ciekaw, jak przebiegła ta weryfikacja. Odezwę się jeszcze do Ciebie

Prawdopodobnie postrzegałam cię jako dość ekscentryczną osobliwość, być może rzeczywiście przestrzegano mnie przed twoją reputacją, która nie była nienaganna. Może nawet zaczęłam w którymś momencie uważać cię za dziwaka, który ucieka od obowiązków wobec rodu? Jako młodziutka panienka prawdopodobnie nie zorientowałam się w twoim żarcie z herbatką, a później, gdy już się dowiedziałam, pewnie poczułam się zgorszona i nie darzyłam cię takim uwielbieniem, jak moje nastoletnie bożyszcze - Flaviena. Może czasem miałeś okazję widzieć, jak robię do niego maślane oczy, bo choć i ty jesteś przystojny, nasze ścieżki (przez różnicę wieku) nie przecinały się często. Oboje obracaliśmy się w nieco innym towarzystwie, ja spędzałam więcej czasu wśród kuzynostwa bliższego mi wiekiem.
A jak będzie teraz i czy pałamy do siebie sympatią, to zweryfikuje fabuła. Co ty na to, by w nowym miesiącu zagrać coś w jakimś miejscu, gdzie znaleźlibyśmy się oboje? Ale nad szczegółami można pomyśleć później, jak dokładniej wyglądałoby to spotkanie i gdzie by było  

No cóż, my się znać musimy, choćby ze ślubu Tristana i Evandry, z sabatów - i myślę, że to ja mogłabym poszukać kłopotów jakie Francis może przynieść młodej, niezamężnej panience

Elise, jasne, zagramy!

Fantine, jeśli potrafisz dochować tajemnicy to myślę, że mogliśmy - możemy nadal - świetnie się ze sobą bawić. Widzi mi się ładna retrospekcja

Oczywiście, że potrafię dochować tajemnicy.
Jeśli masz pomysł na to retro, to ja bardzo chętnie, uderzaj

Ach, lordzie Lestrange, ciekawe czy rzeczywiście stara przyjaźń nie rdzewieje