Drużyna, to organ jednolity, składający się z wielu elementów, których interes ogólnego dobra był najważniejszy. Niestety nasze pasje i pragnienia rozjeżdżały się poza boiskiem, na którym szaty rzeczywiście zespalały każdą indywidualność w potężną pięść gotową porządnie pokazać na co stać Gryfońskich lotników.
Z Josephem nie było problemów złapać kontaktu, w końcu oboje musieliśmy dobrze znać swoje miejsce jako ścigający, obserwować się wzajemnie i dbać jeden o drugiego, a jak było z tobą Billy? Rozmawialiśmy, śmialiśmy się, ale czy było w tym coś więcej poza kumpelskimi relacjami, które wiązały jedynie czasy szkolne oraz dosyć nędzne wyniki w niektórych dziedzinach? Oczywiście zawsze stawałem w obronie każdego krzywdzonego przez zjadliwe, Ślizgońskie gnidy języka, czasem przesadzałem, ale czy można było wtedy przesadzać z rycerskością? Przecież każdy miał prawo uczyć się w szkole, niezależnie od statusu krwi, tylko jak na to reagowałeś? Zachęcałeś mnie do mszczenia się z wykorzystaniem metamorfomagicznych zdolności?
Czy moja wścibskość i chęć dowiadywania się o rzeczach zakazanych była potępiana, a może wręcz przeciwnie, śmiało dopingowałeś nocnym wypadom w poszukiwaniu guza, a może nawet samej komnaty...jak to było Billy?
Szkoła stała się przeszłością, tak samo jak kontakt, w końcu każdy miał swoje życie, ścieżkę obraną wedle własnego dobra; twoim było boisko, moim wykorzystywanie wścibskiego nochala i wrodzonych zdolności w celu pomocy czarodziejskiemu społeczeństwu. Ostatni raz widzieliśmy się pewnie gdzieś na zawodach, Jastrzębie vS Harpie, ależ to był mecz! Przyszedłem pogratulować, ale już nie pamiętam rozmowy, była entuzjastyczna, czy może bardziej nieswoja? W końcu jedyne mecze jakie oglądałem to te z siostrą, przecież miałem mnóstwo pracy na głowie, tym bardziej, że uwielbiałem swoją pracę, niezależnie od poziomu jej zaawansowania.
Od ostatniego spotkania minął naprawdę długi czas. Słyszałeś, że zniknąłem? Może jakaś skromna plotka o mojej ucieczce? Siostra często o mnie opowiada, a przecież macie wspólnych znajomych. Nie zmienia to faktu, że zniknąłem na pół roku z prostym wytłumaczeniem - praca. Co z tobą Billy? Uwierzyłeś, że wyjechałem zgodnie z pewnym planem, czy może stchórzyłem, jak podpowiadałby zdrowy rozsądek?