Tarcza ledwie błysnęła przed jej obliczem i rozstąpiła się pod wpływem zaklęcia, trafiając prosto w jej ciało. Poczuła najpierw nieprzyjemne ukucie czarnej magii w piersi, a po chwili otoczyło ją coś okropnego, piekącego skórę paskudnie, choć nie aż tak jak wtedy, kiedy trafił ją ognisty ptak z pożogi. Zacisnęła zęby, mocno ściskając różdżkę, bo choć i tak nie mogła jej użyć, nie chciała też jej zgubić. Łańcuch spętał jej nogi i ręce, przez co od razu upadła na bruk, tylko trochę podnosząc przy tym głowę, żeby nie uderzyć się w twarz i sobie jej nie rozwalić. Ból ustąpił po krótkiej chwili. Rozejrzała się niepewnie z poziomu podłogi, ale chyba zrozumiała co się stało, choćby po tym, że zakrywające jej pół świata kosmyki włosów stały się znów jasnorude. Odetchnęła cicho. Chyba zaczynała mieć plan. - Ruda! - krzyknęła jakoś tak charakterystycznie i wskazała spętanymi nogami na drzwi znajdujące się niedaleko niej. I po chwili dwiema stopami odbiła się stopami od podłogi i przeturlała się po chłodnej, betonowej posadzce - prosto w stronę drzwi szkoły baletowej.

| turlam się do drzwi tyle ile mogę, proszę o przesunięcie mnie na mapie

w takim razie +1 pole w prawo-dół względem ostatniej mapki (Marcella w jednej akcji może przeturlać się o jedno pole w dowolnym kierunku)

Pokiwała głową. Tak, tak, to chyba dobry pomysł. Schować się, ukryć, tam wymyślą coś więcej.
– Pomóc ci?! – krzyknęła, ruszając w stronę drzwi wskazanych przez Marcellę. Starała się biec jak najszybciej, jednak już przy pierwszym kroku ból wywołany zerwanym ścięgnem sprawił, że w jej oczach pojawiły się łzy. Mimo tego starała się poruszać jak najszybciej tylko mogła.

| poruszam się w kierunku drzwi szkoły baletowej

+2 pola w prawo

Akurat w takim momencie z różdżki wydobył się zaledwie snop iskier. Przynajmniej nadgarstek przestał boleć, a przez ciało nie przeszedł charakterystyczny spazm czarnej magii. Kobieta wciąż była opleciona magicznym łańcuchem, choć nie zdawała się z tego powodu cierpieć - to dało Edgarowi do myślenia. Tym bardziej chciał do niej podejść.

Idę 2 pola do góry w prawo

Brak powodzenia nie sprawiał, że czuł się przez to gorzej. Może i był zniechęcony, ale na to wpłynęło głównie jego osłabienie. Obserwował towarzyszące mu osoby i przeciwników. Nie mogli pozwolić na przejęcie tego miejsca i musieli działać dalej. Podjął próbę rzucenia zaklęcia, ale magia zdawała się przestać działać. Intrygujące. Dlatego postanowił po prostu pójść za przykładem towarzysza i iść w stronię kobiet.

Przemieszczenie: 2 pola prawo góra

- Po prostu chodź! - odkrzyknęła. Bez magii panowie "jesteśmy tacy fajni, czystokrwiści" nie byli aż tak pewni siebie bez magii. A one obie mają już o wiele więcej do powiedzenia w kwestii egzystowania bez magii. Przeturlała się na plecy, odetchnęła cicho. Całkiem niezły jest to wysiłek dla mięśni, może powinna dołączyć turlanie do treningu siłowego. Ale chyba nie czas na takie przemyślenia, po prostu ponownie się odbiła i zaczęła się turlać dalej. Coraz bliżej drzwi.

| jedna kratka prawo-góra!

Nie przestawała biec. Potrzebowały chwili na przemyślenie sytuacji. Czy miała eliksir, który mógłby pomóc jej z nogą? W tej chwili nie pamiętała, nie miała czasu, aby nad tym dłużej myśleć. Idąc, zerkała to na mężczyzn, to na Marcellę. Czy dziewczyna da sobie radę?

| wciąż idę w stronę drzwi

+2 pola w prawo

Kobieta sukcesywnie przesuwała się coraz bliżej drzwi, chociaż wciąż była opleciona czarnomagicznym łańcuchem. Nic sobie z tego nie robiła. Magia przestała działać? Wszyscy przestali rzucać zaklęcia, a ich zachowania przypominały ciszę przed burzą. Przypomniał sobie ostatnie wydarzenia w Durham – tam również magia przestała działać i nie skończyło się to najlepiej dla żadnej ze stron. Edgar przyspieszył kroku, aż w końcu zaczął biec w stronę kobiety. Nie mogli tracić czasu.

Dalej przesuwam się 2 pola do góry w prawo

Brak możliwości korzystania z magii i ta przenikliwa cisza. A raczej milczenie pomiędzy nim, a Edgardem, bo kobiety rozmawiały ze sobą, rzucając pojedynczy słowa na których Rosier w ogóle się nie skupiał. Nikt nie rzucał zaklęć, nikt nie atakował drugiej strony, za to kobiety przemieszczały się w stronę drzwi. Idąc za przykładem swojego towarzysza, Rosier również skierował swoje kroki w stronę kobiet.

Przesunięcie: 2 prawo góra, na pierwszy stopień

Wyczuwała już, że łańcuchy powoli zaczynają lekko grzać, jednak nadal magia nie wracała. A ten brunet był coraz bliżej, na szczęście Gwen wydawała się móc dobiec pierwsza. Marcella wzięła głęboki wdech i przeturlała się niemal pod same drzwi, niedaleko powalonego wcześniej czarodzieja. Rozejrzała się za Gwen. Teraz ważna będzie każda sekunda.

| I jeszcze jeden kafelek prawo-góra!

Z trudem, ale jednak pokonała stopnie szkoły baletowej. Teraz trzeba było dopiec do drzwi. Marcella już pod nimi była. Spięła wszystkie mięśnie, starając się dać z siebie wszystko.

| 2 pola w prawo

Kobiety prawie doszły do szkoły baletowej. Nie mogli pozwolić na to, żeby weszły do środka – lepiej załatwić swoje porachunki na zewnątrz. Dopiero kiedy Edgar zbliżył się do kobiet, zorientował się, skąd kojarzy blondynkę. Przecież to właśnie jej twarz wisiała w całym mieście. Tym bardziej poczuł determinację, żeby ją schwytać.

2 pola do góry w prawo

Całe towarzystwo zbliżało się do drzwi coraz bardziej, sam nie zamierzał teraz stawać i robić za element dekoracji. Skupiał się na swoim celu, na tym, aby uniemożliwić kobietom zajęcie tego miejsca. Sam oczywiście nie obawiał się rozpoznania, jego twarz była ukryta przed ich oczyma, w końcu osłaniał ją chustą. Starał się więc rozpoznać je, aby mieć na względzie w przyszłości, kto staje przeciwko nim. Nadal ruszał się na przód, kierując do miejsca docelowego. Ciągle trzymając różdżkę w gotowości, aby przypadkiem nie dać się zaskoczyć.

Przesunięcie: 2 pola prawo-góra.

Chwila bez magii zapewniła wszystkim odrobinę ruchu: jakże przecież niezbędnego w codziennym życiu.
Skuty funkcjonariusz MM turlał się niestrudzenie dalej, tak samo jak Marcella. Panna Figg napotkała jednak na swojej drodze trudność: w pewnej chwili łańcuch zaczepił się o nierówność wylewki i z całym impetem pociągnął Marcellę w przeciwną stronę niż drzwi do szkoły. W efekcie tego nieszczęsnego zdarzenia panna Fig przeturlała się na o wiele mniejszą odległość, niż by sobie tego życzyła. W tym samym czasie reszta pojedynkujących się znacznie zbliżyła się do punktu, w którym leżała była policjantka: twarze wszystkich były teraz doskonale widoczne dla pozostałych. Jeszcze jedną rzecz byli zauważyć: leżący pod drzwiami mężczyzna nie ruszał się, a pod obrażeniami i rozlaną krwią był blady i nie oddychał. Zarówno Marcella jak i Gwen były w stanie stwierdzić, że umarł od wykrwawienia się z ran powstałych po Lamino, Edgar dodatkowo był w stanie ocenić, że w wyniku zasztyletowania przecięte zostały nie tylko istotne naczynia krwionośne, ale także powstała dziura w prawym płucu.
W chwili, w której wróciła magia łańcuch oplatający Marcellę zaczął niemożebnie palić jej skórę, a włosy czarownicy zmieniły kolor z blondu na ciemny brąz.

Informacje dodatkowe:

 

W lewym dolnym rogu znajduje się zakręt ulicy otoczony krawężnikiem i wysokimi na ok. pół metra zaokrąglonymi słupkami. Szeroki, brukowany chodnik oddziela ulicę od stopni prowadzących do wejścia do szkoły baletowej. Przed drzwiami leży strażnik powalony przez Gwen i Marcellę: utracił przytomność w wyniku otrzymanych obrażeń, jest cały zakrwawiony, a jego blada skóra jest przypieczona od porażenia Commotio.

Dla każdej grupy walczącej zostały utworzone tematy ukryte przed pozostałymi, w których odpisujecie na posty Mistrza Gry. Posty po upływie każdej kolejki będą przenoszone do tej lokacji. Także w tej lokacji będą pojawiały się podsumowania Mistrza Gry.

Zakon Feniksa odpisuje w tym temacie.
Rycerze Walpurgii odpisują w tym temacie.

Czas na odpis: 24h.

Ze względu na niezgodność fabularnej deklaracji w poście z mechaniczną deklaracją w dopisku ostatnie dwa ruchy Marcelli nie zostały uznane (i żeby nie siać więcej chaosu zignorowany zostaje fakt, że Gwen przeszła przez pole, na którym leży Marcella).

Działające zaklęcia:
Adolebitque 2/2 (Marcella)
Capillus (Marcella: ciemnobrązowe włosy)
Esposas (Funkcjonariusz MM)

Żywotność:
Marcella 220/250, -5 (30 oparzenia)
Gwen 196/206
Edgar 223/223
Mathieu 162/222, -10 (60 osłabienie)

Dopiero kiedy podbiegł pod drzwi wejściowe, zauważył stan skutego funkcjonariusza. Z daleka wydawało mu się, że jest nieprzytomny, ale z tej odległości wyraźnie widział poważne rany kłute. Nie tylko miał przecięte naczynia krwionośne, jak często się zdarza przy takich zaklęciach, ale nawet miał dziurę w płucu. - A to nas uważacie za brutalnych - odezwał się, podchodząc do skutej kobiety, żeby wyrwać jej z ręki różdżkę. Teraz nie miała prawa się z tego wywinąć.

Idę 1 pole do góry w prawo
Test na zabranie różdżki Marceli

The member 'Edgar Burke' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 69