Wiatr szarpał połami płaszcza, gdy na miotle pokonywał odległość dzielącą go od celu. Lasy Cairngorms. Zaznaczone wcześniej na mapie, nie mógł zgubić ścieżki, nawet tej podniebnej. O wiele przyjemniejszej niż naziemnej.

Trzynaście kroków, właśnie tyle dzieliło małą ciastkarnię od sklepu w którym można było nabyć wino, które od zawsze było naszym winem, mimo upływu lat. Odwiedziłam oba miejsca – w jednym nabywając brzęczące eklerki w drugim ważniejsze – alkohol w możliwie największej ilości jaką byłam w stanie unieść( wynosiła trzy, trzy butelki).

Wczorajsze spotkanie ze Skamanderem dalej ją oburzało, a im bardziej próbowała szukać w nim minusów, tym - niestety - coraz więcej dostrzegała pozytywów zaciągnięcia jej przymusowo na Brick Lane.

Każdy departament miał swój rytm i nie inaczej było w przypadku kwatery głównej aurorów w której stałą rutyna była poranna odprawa dokonywana jeszcze przed wschodem słońca.

Podniósł się z ziemi z gwałtownością atakującej skorpeny. Ale w miejscu, w którym jeszcze przed momentem świszczał błysk zaklęcia, teraz unosiła się rozpraszana przez mroźny wiatr mgiełka. Zgrzytnął, zaciskając zęby, czując jak pod językiem zbiera się krew. Splunął na ziemię, by w następnej chwili zdeptać ciężkim butem stworzony ślad.
x - kontynuacja

Nie lubiła spokojnych dni. Zazwyczaj były fałszem utkanym z cieniutkich niteczek pozorów. Poranna kawa wolniej stygła, papierów nie chciało się uzupełniać, bo obawa przed nagłym wypadkiem jakoś odpuszczała, co w maju powinno być już pierwszym sygnałem do zbliżającego się niebezpieczeństwa.

Cmentarz, skąpany w słabym blasku księżyca, był bez wątpienia bardzo romantycznym miejscem na randkę - ale niestety, tego wieczoru w dość urokliwe miejsce wezwały Benjamina obowiązki.
x - kontynuacja