Asbjorn Ingisson
Zakon FeniksaZawód : Alchemik, eks-truciciel Wiek : 27 Czystość krwi : Półkrwi Stan cywilny : Kawaler Stworzyliśmy sobie nasz mały wszechświat
bez pojęcia nocy i dnia OPCM : 5 UROKI : 0 ELIKSIRY : 31 LECZENIE : 0 TRANSMUTACJA : 0 CZARNA MAGIA : 1 ZWINNOŚĆ : 4 SPRAWNOŚĆ : 7 Genetyka : Czarodziej
 | Temat: A. T. Ingisson  06.02.18 0:16 | |
| to bottle fame
brew glory
even stopper death ŻywotnośćWartość żywotności postaci: 214 | żywotność | zabronione | kara | wartość | | 81-90% | brak | -5 | 173 - 192 | | 71-80% | brak | -10 | 151 - 172 | | 61-70% | brak | -15 | 130 - 150 | | 51-60% | potężne ciosy w walce wręcz | -20 | 109 - 129 | | 41-50% | silne ciosy w walce wręcz | -30 | 87 - 108 | | 31-40% | kontratak, blokowanie ciosów w walce wręcz | -40 | 66 - 86 | | 21-30% | uniki, legilimencja, zaklęcia z ST > 90 | -50 | 44 - 65 | | ≤ 20% | teleportacja (nawet po ustaniu zagrożenia), oklumencja, metamorfomagia, animagia, odskoki w walce wręcz | -60 | ≤ 43 | | 10 PŻ | Postać odczuwa skrajne wycieńczenie i musi natychmiast otrzymać pomoc uzdrowiciela, inaczej wkrótce będzie nieprzytomna (3 tury). | -70 | 1 - 10 | | 0 | Utrata przytomności | | |
Myślodsiewnia [bylobrzydkobedzieladnie]
Ostatnio zmieniony przez Asbjorn Ingisson dnia 23.03.19 15:28, w całości zmieniany 3 razy |
|
Asbjorn Ingisson
Zakon FeniksaZawód : Alchemik, eks-truciciel Wiek : 27 Czystość krwi : Półkrwi Stan cywilny : Kawaler Stworzyliśmy sobie nasz mały wszechświat
bez pojęcia nocy i dnia OPCM : 5 UROKI : 0 ELIKSIRY : 31 LECZENIE : 0 TRANSMUTACJA : 0 CZARNA MAGIA : 1 ZWINNOŚĆ : 4 SPRAWNOŚĆ : 7 Genetyka : Czarodziej
| | Temat: Re: A. T. Ingisson 23.03.19 14:40 | |
| Maj i czerwiec '56"Skręcił w lewo, minął krzak róży pokryty białym puchem. Zatrzymał się i cofnął, strzepnął śnieg z pąku i dokładnie obejrzał. Był zmrożony, całkowicie. Skrzywił się, obrażony na świat i ruszył dalej. Kochał zimę, ale nawet dla niego to wszystko było solidnym przegięciem." Lipiec i sierpień '56"Kiedy wszedł do pokoju gościnnego na piętrze wszystkie miejsca były już zajęte, a niektórzy stali nawet pod ścianą. On również wcisnął się w kąt pomieszczenia, starając się nie zwracać na siebie uwagi pomimo pobrzękującej zawartości torby i intensywnej, korzenno-ziołowej woni, która się wokół niego roztaczała." Festiwal Lata | Konkurs alchemiczny | Weymouth"Idea Festiwalu Lata nie do końca przemawiała do Åsbjørna. Wszystko wydawało mu się robione skrajnie na pokaz. Ze zbytkiem i przesadą. Z przepychem charakterystycznym dla angielskiej arystokracji." Festiwal Lata | Lunara Greyback | Wybrzeże"Åsbjørn po Wymouth chadzał boso, napawając się uczuciem mchu, ziemi i piasku pod stopami, toteż nie musiał tracić czasy na zdejmowanie butów. Podwinął jednak nogawki spodni i rękawy poszarzałej, lnianej koszuli i nie poświęcając jakiejkolwiek myśli odcinającym się od jego jasnej skóry czarnym tatuażom na przedramionach ruszył do wody, starając się dogonić dryfujący na wodzie wianek Lunary." "Ciche syczenie. Stłumiony bulgot. Miarowe skapywanie kropli na kryształowy baniaczek, po którego ściankach różowawy roztwór spływał do podstawionej fiolki, która na wszelki wypadek stała jeszcze w miseczce. Panujący półmrok, rozświetlany migoczącym blaskiem świec. I zapach, ziołowo kręcący w nosie, korzennie zapadający w pamięć, rozgrzewający gorącym metalem." Wrzesień i październik '56"Popatrzył się na aurora ze skruchą, roztaczając naokoło ten swój typowy zapach. Korzenno-ziołowy. Nie kojarzący się ze szpitalem i ostrą wonią leczniczych specyfików, lecz czymś innym, choć niosącym podobną melancholijną nutę. Słodycz - tak, to była ona. Niepozorna, maskująca niekiedy smak trucizny."dwa, trzy, cztery, pięć Listopad i grudzień '56"Nie lubił podejmować zbędnego ryzyka, wolał trzymać się tych bezpieczniejszych rejonów. Kiedy jednak Susanne mówiła i mówiła i widział ten przygaszony entuzjazm w jej oczach zaczął się łamać. No bo co złego było w końcu w Halloweenowej zabawie? Nie brzmiało to jak przelewki, ale przecież w jakiś sposób musiało to być zabezpieczone. Sensowne. Racjonalne. Dlatego pokiwał głową, a nawet uśmiechnął się delikatnie. Jedno wyjście mu nie zaszkodzi." "- ...i właśnie temu służą ścięgna - głos Ingissona przebijał się przez ciche bulgotanie kociołków i syczenie pary. Przed nim i Susanne na jednej z półek, wsparty słoikami i zapasowym moździerzem stał otwarty atlas anatomiczny, w którym Norweg od czasu do czasu przewracał kartki." "Spotkania Zakonu. Ludzie. Duża ilość ludzi na raz. Niby każdy kolejny raz był nieco łatwiejszy, ale kiedy wszedł do salonu wraz ze swoją brzęczącą niemiłosiernie torbą z eliksirami i charakterystyczną, ziołowo-korzenną wonią poczuł się jak kaczka wśród łabędzi."
Styczeń, luty i marzec '57"Nowy rok, nowe zlecenia, nowe próby dogadywania się z ludźmi. Powinien był już wcześniej napisać do Charlene, w końcu oboje jechali poniekąd na jednej taczce z tym całym warzeniem eliksirów dla Zakonu. Nie zrobił jednak tego wcześniej, dlatego teraz czekał lekko podenerwowany, ale zdecydowany na to, by dziś spróbować zakolegować się z nową osobą. Sue mu to radziła już jakiś czas temu, przekonując, że ludzie naprawdę potrafią pozytywnie zaskakiwać." "- Ingisson wybrał sobie jedno z krzeseł i po tym jak usiadł rozejrzał się niepewnie po pomieszczeniu. Był trochę za wcześnie - ale może to i lepiej po tym, jak ostatnio cały czas się spóźniał. W końcu zależało mu przecież na tym, żeby nie zawieść pokładanego w nim zaufania: nie miał zamiaru wracać do życia, które wepchnęło go do zapleśniałej celi Tower of London na długie sześć miesięcy." "Kolejna lekcja eliksirów."
" Właśnie w takiej pozycji zastała go CHarlene: Ås stał nad kociołkiem, od paru minut wytrwale mieszając eliksir, żeby się nie przypalił. Jego mina wyrażała lekkie znudzenie, kiedy podniósł na nią wzrok. Uśmiechnął się jednak lekko w jej stronę, unosząc wolną rękę w geście powitania, a jego mimika wyrażała lekkie zaciekawienie, jakby czekał na to, aż czarownica coś powie." "Swój notes trzymał pod pachą - nie rozstawał się z nim. Poprawił jeszcze jedną książkę, która leżała krzywo względem krawęci stołu i w końcu skinął głową, kierując się w stronę kontuaru. To przy nim w końcu umówił się z Ollivanderem, wpół do szóstej. Przyszedł trzy i pół minuty przed czasem."
[bylobrzydkobedzieladnie]
|
|
