Spokojnie jak na wojnie

Wojna rozpierzchła się na cały kraj; walka nie była już ukryta, Anglia została podzielona na dwa obozy, każde pod zwierzchnictwem innego Ministra Magii. Cronus Malfoy, będący w rzeczywistości zaufanym człowiekiem Lorda Voldemorta, wraz z Rycerzami Walpurgii przeprowadzili krwawe czystki mające na celu zepchnięcie mugoli na margines. Zakon Feniksa z Haroldem Longbottomem na czele stawia czynny opór i chroni ludzi przed terrorem. Tereny osiągają różny stopień stabilizacji, ale wydaje się, że najbardziej chronionym miejscem w tym momencie jest stolica - Londyn.

Wpływy w kraju zależne są od działań podejmowanych przez oba ugrupowania. Takie działania, włączając w to podbite lokacje, inicjatywy własne i ukończone misje poboczne, należy zgłaszać w niniejszym temacie. W temacie nie można jednak złożyć więcej niż trzech wybranych zdarzeń (jednak taki wpis może obejmować większą ilość graczy lub wątków, limit obejmuje zgłoszenia dokonane przez konkretnego gracza i z jego konta).

Bitwa o Anglię
Ogarnięty wojenną zawieruchą kraj praktycznie stanął w ogniu. Władza dąży do zaanektowania najważniejszych punktów kraju - pomimo oporu rozprzestrzeniających się buntowników.

Istotność lokacji oznaczona jest poziomami I-III, poziom jest związany ze strategicznym znaczeniem, możliwościami wykorzystania lokacji i ich wpływem na sytuację na danym obszarze. Istotność ta znajduje swoje odzwierciedlenie w rozpisanych na mapie wpływach. I stopień oznacza lokację mało istotną, II lokację istotną, a III lokację strategiczną.

Po ulicach miast mogą poruszać się swobodnie wyłącznie osoby, których pochodzenie jest oczywiste lub którzy swoje pochodzenie udowodnili i posiadają zarejestrowane różdżki. Wszyscy zobowiązani są w każdym wątku rozpoczętym na otwartej przestrzeni poza Londynem rzucić kością Zdarzenia i dostosować się do efektu. Kością rzuca jedna osoba z pary (grupy) rozpoczynającej wątek. Kością rzuca zawsze ostatnia postać, która wchodzi do wątku.

Stan Anglii
Lokacje opanowane przez Rycerzy Walpurgii: Antykwariat, Marina, Wyrwa w murze, Odległa stacja metra, Targowisko na dworcu, Most miłości, Serpentine Lake, Connaught Square, Cmentarz z kapliczką, Wieża astrologów, Bezimienna Wyspa, Zagroda hipogryfów, Zatopieni chłopcy, Most na rzece Wensum, Laboratorium w lesie, Wyjście z kanałów, Bedford Square, Brama zdrajców, Rzeka Severn, Dziurawy Kocioł, Niebieski las,

Lokacje opanowane przez Zakon Feniksa: Archiwa, Droga na skróty, Podziemny korytarz, Apteka Sluga i Jiggersa, Zapomniany tor, Salon wróżbity, Szkoła baletowa, Dom Petriego, Dotyk Midasa, Rezerwat Hipogryfów, Morska grota, Tartak pod Coxwold, Tajny bunkier, Targ w Cromer, Leśne ostępy,

Lokacje nieopanowane: ukryte przejście

Strażnicy

Strażnicy:

Zasady walk o lokacje

Zasady:

Incydenty wojenne
Wojna nie zwalniała tempa, pozostając żywiołem, nad którym nikt nie miał kontroli. Im intensywniejsze działania podejmowały obie z frakcji, tym mocniejszym echem odbijały się one po coraz dalszych zakątkach Anglii. Dziesiątki nieprzewidzianych wydarzeń dynamicznie zmieniały oblicze wojny w poszczególnych regionach kraju, co zmuszało ścierające się organizacje do nieustannych mobilizacji.

Incydenty bezpośrednio wpływają na sytuację w poszczególnych hrabstwach. Losowane są przez Mistrza Gry podczas trwania okresu fabularnego, bez wcześniejszych zapowiedzi. Rzut na incydenty wykonują także gracze w sytuacji wskazanej przez mistrza gry. Rzut taki wykonuje się w tym temacie, składa się on z jednego rzutu k100 określającego hrabstwo (tabela poniżej) oraz jednego rzutu kością Incydenty, określającego rodzaj zdarzenia.

Lista hrabstw:

Demaskacja
Im mocniej zaostrzał się wojenny konflikt, z tym większym ryzykiem wiązało się prowadzenie działań na opanowanych przez wroga terenach; zarówno Zakon Feniksa, jak i Rycerze Walpurgii, zaczęli baczniej przyglądać się sytuacji w hrabstwach pozostających pod kontrolą organizacji, zwracając szczególną uwagę na podejrzaną aktywność podejmowaną przez przeciwników. Swoich ziem uważniej strzegli również panujący nad nimi lordowie. Dochodziło do starć, w czasie których akcje i starannie zaplanowane misje były przerywane, a ich inicjatorzy - zmuszani do ucieczki lub podjęcia walki.

Demaskacja:

Kod zgłoszeń

Kod:

[b]Rodzaj działania[/b]: sojusznicza / kość zdarzeń / inicjatywa / podbita lokacja
[b]Tereny[/b]: nazwa hrabstwa
[b]Postaci biorące udział[/b]:
[b]Odnośnik[/b]: link do tematu, w którym miało miejsce zdarzenie
[b]Opis[/b]: opcjonalny przy kostce, konieczny przy misji pobocznej i inicjatywie własnej

Piąte Podsumowanie

Ostatnie miesiące upłynęły pod znakiem wojennej przemocy i nieprzemijającej groźby śmierci. Stale rozwijający się konflikt rozszerzał się na kolejne miasta, wprowadzając coraz większy zamęt wśród mugolskich obywateli Wielkiej Brytanii. Mordowani przez czarodziejów ślepo wierzących w swojego przywódcę, Lorda Voldemorta, nie pozostawali jednak całkiem bierni. Wychodzili na ulice, gromadzili się, zbierali siły w postaci wojska i doprowadzali do starć, by bronić swojego kraju.

Warwickshire otoczone opieką Rycerzy Walpurgii sukcesywnie przeganiało mugoli i sojuszników Zakonu Feniksa z hrabstwa. Zwycięskie starcia, polityczno-kulturalne wydarzenia, a także remonty upadającego przytułku dla czarodziejów i zrujnowanego szpitala przyczyniły się do znacznego wzrostu poparcia dla Lorda Voldemorta. Rycerze Walpurgii, na podstawie zebranych wcześniej informacji dotarli do najważniejszych mugolskich przywódców w Warwickshire, Londynie i Kumbrii, co pozwoliło na udaremnienie wprowadzenia w życie mugolskich ataków.

W Westmorland Zakon Feniksa doprowadził do wyzwolenia więźniów przetrzymywanych przez szmalcowników w Sennej Dolinie, wśród których były głównie kobiety i dzieci. Członkowie organizacji dotarli także do przetrzymywanych alchemików, których wyzwolenie przełożyło się na alchemiczne wsparcie dla mieszkańców hrabstwa. Wieści o tym rozniosły się po najbliższych terenach zapewniając sojusznikom Harolda Longbottoma poparcie.

W Buckinghamshire sukcesywnie spadało poparcie dla Rycerzy Walpurgii w związku z licznymi napadami bandytów, którzy rozkradali transporty z żywnością. Pogłębiający się kryzys ekonomiczny zwiększał niechęć mieszkańców hrabstwa do włodarzy. Wzrost przestępczości sprawiał, że ludzie mniej chętnie opuszczali swe domy. Ulice opustoszały. Inaczej sprawy toczyły się w Northumberland, gdzie dochodziło do licznych samosądów. Wiara w sprawujących władzę umacniała się, mieszkańcy organizowali się samodzielnie dokonując poszukiwać zwolenników Zakonu Feniksa. Winowajców, ale także ich rodziny bestialsko wieszano na rynkach miast, ku przestrodze. Wieści o tym roznosiły się w zatrważającym tempie zmuszając ludzi Harolda Longbottoma do szukania lepszych kryjówek. Samosądy pojawiły się także w West Suffolk, najprawdopodobniej zainicjowane propagandowymi spotkaniami Rycerzy Walpurgii z mieszkańcami.

Somerset, które od dawna było miejscem licznych ataków przeciwników mugoli nie poddawało się. Wiara w ludziach nie gasła. Mieszkańcy hrabstwa nieprzerwanie dbali o złe przedstawienie oficjalnego Ministra Magii. Buntownicy rozrzucali ulotki na jego temat, utwierdzając w przekonaniu, że nie Somerset nigdy nie padnie przed nim na kolana. W Leicestershire rozpracowano grupę szmalcowników, uwalniając główne miasta ze strachu i obawy przed morderczymi najemnikami.

W East Sussex doszło do incydentów związanych z nożownikiem, który atakował wszystkich, którzy popierali rządzących. Wzrost przestępczości i poczucia zagrożenia sprawił, że wśród ludzi narosło niezadowolenie i pretensje w kierunku rządzących. Sytuację poprawiła grupa doświadczonych szmalcowników przejęła jedno z miast w West Sussex, zmuszając jego mieszkańców do uległości. Ostatni żyjący tam mugole zginęli a poplecznicy Harolda Longbottoma zostali zmuszeni do ucieczki. Zamieszki pojawiły się także w Rutland, ale tam sytuacja była trudniejsza i przyczyniła się do spadku poparcia dla zwolenników Czarnego Pana. Dopiero późniejsza katastrofa w hrabstwie spowodowała przygaszenie rosnącego niezadowolenia, gdyż w wyniku starć w faunie i florze zaszły nieodwracalne zmiany. Zwierzęta opuściły hrabstwo, które podczas wiosny powinno budzić się do życia, pozostawało wyjałowione i surowe. Klęska urodzaju doprowadziła do wzrostu lojalności mieszkańców, potrzebujących wsparcia od włodarzy. Dramatyczne wydarzenia zwróciły oczy Ministerstwa Magii w stronę hrabstwa. Pomoc z Londynu dotarła do mieszkańców Rutland przyczyniając się do wzmocnienia poparcia dla rządzących. Zaś postępująca nędza w Cumberland doprowadziła do wzrostu niechęci względem Rycerzy Walpurgii. Rosnące napięcia między czarodziejami i mugolami, samobójcze akcje i desperacja przyczyniły się do wzrostu chaosu w hrabstwie. Kolejna katastrofa miała miejsce w Kent. Atmosferyczne wyładowania spowodowane magią doprowadziły do straszliwego huraganu, którzy przetoczył się przez hrabstwo niszcząc wiele domów. W hrabstwie udaremniono także ucieczkę zdrajcom do Francji, a portowe miasta Cinque Ports zjednoczyły się popierając włodarzy i Rycerzy Walpurgii. Sytuacja w Kanale la Manche stawała się coraz bardziej napięta. W Kornwalii poplecznicy Harolda Longbottoma pozbyli się stojącego po stronie wrogów olbrzyma.

W West Riding of Yorkshire szmalcownicy spalili mugolską wioskę, co spotkało się z szybką reakcją ze strony członków Zakonu Feniksa. Odkryta przez Ministerstwo magii kryjówka Hipogryfów została ewakuowana zanim dotarły do niej magiczne oddziały. Sojusznicy Zakonu zadbali o ofiary huraganu, które pozbawiły dziesiątki mieszkańców dachów i zmusiły do ucieczki. Lordowie innych hrabstw zapewnili im szybką pomoc, transport i wsparcie uzdrowicieli, a ostatecznie także dachy nad głową w różnych częściach kraju, co mocno przełożyło się na wzrost poparcia dla Harolda Longbottoma w Yorkshire. Sieć sojuszników przywódcy zgromadziła także informacje o udaremnionym ataku a także ewentualnych kolejnych atakach dementorów.

Pod koniec czerwca w Berkshire niebo rozjaśnił Mroczny Znak. Szmaragdowa łuną była ledwie zapowiedzią tego, co miało się wydarzyć. Lord Voldemort pojawił się na ziemiach Blacków budząc trwogę i zwątpienie we wszystkich, którzy dotąd w niego nie wierzyli.

W hrabstwie doszło też do starć, w trakcie których na niebie zalśnił symbol Lorda Voldemorta, ten jednak szybko zniknął, przegnany przez moce sojuszników Zakonu Feniksa. W wyniku walk życie stracił mężczyzna, a o jego śmierci utworzono historie, które uczyniły go bohaterem dającym przykład innym. Niezdecydowani gotowi byli dzięki niej do większych poświęcę i opowiedzenia się po stronie Zakonu.

Nottinghamshire powstała siatka pocztowa ułatwiająca dystrybucję gazet. Inicjatywa wyszła od strony mieszkańców i skutkowała wzrostem poparcia dla Rycerzy Walpurgii. W Surrey Rycerze Walpurgii pozbyli się wywrotowców, w Shropshire doszło do obławy na promugolskich buntowników, zaś w Staffordshire Zakon Feniksa pojawił się z odpowiedzią na wszechobecną przemoc i pomógł najmłodszym w chwili grozy. Gloucestershire dzięki Zakonowi Feniksa pozbyło się inferiusa. Targowisko w Norfolk powróciło w ręce Rycerzy Walpurgii, a siatka rebeliantów została przez nich rozgromiona. Hampshire doszło do masakry w kaplicy, w której gromadzili się buntownicy i sojusznicy Zakonu Feniksa, organizujący mugolom ucieczkę, a wieść o makabrze rozniosła się w mig. W Dorset rozpoczęły się przygotowania do utworzenia bezpiecznego dla wilkołaków miejsca, a Tyneham pozostało wolne od klątwy. Ostatni bastion Zakonu Feniksa w stolicy kraju został przejęty. Niezmiennie Londyn okazał się najbezpieczniejszym miejscem w kraju. Wciąż całkowicie wolny od mugoli, odbudowywany i pielęgnowany kulturowo przez nowego opiekuna, błyszczał na mapie Wielkiej Brytanii.

Zakon Feniksa zadbał o mieszkańców Devon, którzy doświadczyli katastrofy powodzi pod koniec zimy. Zapewnił im pomoc medyczną i wsparcie, oczyszczono także wybrzeża, jednak hrabstwo nie cieszyło się długo spokojem. Pod koniec czerwca w Devon, podobnie jak i Lancashire pojawili się dementorzy, zmuszając czarodziejów do uległości i kapitulacji. Świadomi niezwykłej mocy tych stworzeń, byle nie doprowadzić do masowych tragedii, niektórzy pochylili głowy przed Voldemortem.

W Durham, rozpoczeły się prace nad odbudową kopalni. Stojący po stronie Rycerzy Walpurgii olbrzym zmusił mugolskich mieszkańców do opuszczenia jednego z miast, lecz chaos doprowadził do zamieszek. Hrabstwo na wiosnę zaczęło borykać się z głodem i nędzą, a mieszkańcy uznali, że zainteresowanie włodarzy ich losem jest zbyt małe, co doprowadziło do narastającej niechęci względem frakcji, którą popierają.

W Oazie Harolda, podczas spotkania zorganizowanego w ratuszu, doszło do katastrofy wywołanej przez czarnomagiczne moce pogrzebane w dawnym Azkabanie. Powstała szczelina zmusiła członków Zakonu Feniksa do natychmiastowej reakcji. Niezbadane moce wystawiły czarodziejów na próbę, ale ratującym sytuacje zakonnikom pomógł Harold Longbottom. Zdeterminowani czarodzieje uratowali Oazę przed całkowitym zniszczeniem i wystraszonych mieszkańców przed nieuchronną śmiercią.

Obecność czarownic z wielkich rodów wśród ludzi wypełniła mieszkańców nadzieją i wiarą. Czarownice zostały pokochane przez tłumy za dobroć, szlachetność i wielkie serce, niezależnie od frakcji, którą wspierały. Ich życzliwość odbijała się echem wśród ludzi i przyczyniła do wzrostu zainteresowania szlachetnymi czarownicami. Tuż przed początkiem lata one same stały się inspiracją dla wielu zwyczajnych mieszkanek.

4PB 200PD
William Moore

3PB 150PD
Archibald Prewett
Castor Sprout
Cornelius Sallow
Deirdre Mericourt
Drew Macnair
Elvira Multon
Herbert Grey
Justine Tonks
Lucinda Hensley
Mare Greengrass
Michael Tonks
Primrose Burke
Ramsey Mulciber
Roratio Prewett
Thalia Wellers
Tristan Rosier
Valerie Sallow

2PB 100PD
Alfie Summers
Cassandra Vablatsky
Manannan Travers
Tatiana Dolohov
Volans Moore

1PB 50PD
Adriana de Verley
Edgar Burke
Evandra Rosier
Florean Fortescue
Hector Vale
Ian Smith
Marcelius Sallow
Maria Multon
Mathieu Rosier
Melpomene Abbott
Neala Weasley
Odetta Parkinson
Rhennard Abbott
Timothee Lestrange
Yvette Baudelaire
Vergil Zabini
Vincent Rineheart
Zachary Shafiq

25 PD
Lysandra Vablatsky

Punkty biegłości organizacji przyznane postaciom z rangą neutralną nie przepadają - zostaną dopisane do kart po otrzymaniu przez daną postać rangi sojusznika.