Dzwoneczek

08.09.20 12:32

First topic message reminder :

Dzwoneczek

Pójdźka zwyczajna to prezent od ukochanego brata, Francisa. Z dumą prezentuje swoje jasnobrązowe pióra z białymi plamkami. Jak na polującą za dnia sowę przystało świat obserwuje czujnie żółtymi oczami. Jest grzeczną i ułożoną sową, nie dziobie palców, cierpliwie czeka na pospiesznie zapisywaną odpowiedź. Poczęstowana smakołykiem z zadowoleniem kołysze się na boki.

Spoiler:

[bylobrzydkobedzieladnie]

12.01.24 11:24

Przeczytaj Wrzesień 1958

Kochana Wando, Kwestia braku magii i możliwości z niej korzystania jest wielce niepokojące, ale nie napisze, że mnie zaskakuje. Podobne zgłoszenia mamy na naszych ziemiach. Wraz z Melisande chcę się temu przyjrzeć. Jej wiedza numerologiczna może być wielce przydatna. Nie wiem czy będziemy w stanie coś z tym zrobić, ale może uda się dotrzeć do tego jak bardzo jest to inwazyjne i długotrwałe.
Rzeczywiście, fakt, że nie cierpisz na serpentynę jest w jakiś sposób pocieszający. Napisz proszę jak się z tym czujesz i czy mogę ci jakoś pomóc.

Wybacz proszę zdawkowość informacji odnośnie mojej prośby, już spieszę z wyjaśnieniami, aby lepiej naświetlić sytuację. Grotę odkryliśmy jakiś czas temu, była przez nas dokładnie sprawdzona. Wszystko wskazuje na to, że była swego rodzaju więzieniem - runy wyryte na ścianach, stare, bardzo wiekowe wręcz. Oprócz tego coś na wzór klatki utkanej z magii, gdzie w jej wnętrzu znajdował się płytki zbiornik z wodą. Oprócz tego, bliskość wody oraz dziwne zachowanie okolicznych mieszkańców, którzy niczym w transie - kierują się w stronę wody i rzucają się w jej toń. Wabieni zapewne przedziwnym śpiewem, wydaje mi się, że sama go słyszałam, jak kierował mnie do wody. Ta myśl bardzo mnie przeraziła. Co jeśli jestem podatna na to i pewnego dnia ten zew będzie tak silny, że się mu nie oprę?
Doszłam do wniosku, że musiało być to więzienie dla jakiegoś potwora, być może stworzonego również z cieni? A może mu podległy? Tego niestety nie wiem.
Napisałam list do lorda Traversa, męża Melisande, z zapytaniem o morskie potwory - nawet te legendarne. Te, które zdaje się, że nigdy nie powinny istnieć, to może być jakiś trop. Podejrzewam też, że jeżeli coś się dzieje w głębinach to trytony muszą coś wiedzieć. Twoja znajomość języka jest tutaj kluczowa. Nawet jeżeli nic nie uda ci się dowiedzieć, to zawsze warto spróbować.

Twoja

Primrose

12.01.24 12:58

Melisande Travers 17 sierpnia 1958

Evandro, gdyby coś konkretnie znalazło się na mojej myśli z pewnością zwrócę się w Twoją stronę. Na razie jednak wszystko obejmuje jeszcze zbyt wiele niewiadomych. Nie chciałabym zresztą, Evandro, zabierać Ci zbyt wiele czasu, zdaje sobie sprawę z ilości spraw i obowiązków, które przypadły Tobie w udziale. I ja również jestem ledwie o list dalej - gdybyś Ty, albo wy, czegokolwiek potrzebowali.

Kameralne miejsce wydaje się bardziej odpowiednie - pozwoli nam na rzeczywisty odpoczynek i szczerość myśli bez obaw, że ktoś mógłby próbować przechwycić nasze słowa. Miałaś okazję być już w Pałacu Lodowym? Myślę, że dla nas zadbaliby o to wszystko - o ile poradzili sobie z tym, co przyniosły ostatnie dnie. Moją drugą myślą, jest mój własny zamek, liczę że do tego czasu uda nam się zażegnać wszelkie problemy. W części skrytej już pod ziemią mamy pewne łaźnie - choć większość nazywa je uzdrowiskiem. Wiele wonnych i leczniczych olejków, które przybyły do nas z różnych miejsc na świecie i ciepła woda, mogą być czymś co równie mocno będzie nam potrzebne.

Podejmij decyzję wedle własnej chęci, moja droga - dostosuje się do tego, co postanowisz.

Melisande

08.04.24 20:54

Przeczytaj Mitch Macnair

Szanowna Lady Evandro szczerze przyznam, że początkowo list od Ciebie niezmiernie mnie zaskoczył. Nie codziennie dostaje się list od Lady. Jednak po przeczytaniu pierwszych dwóch zdań, twoja osoba od razu pojawiła się w moich wspomnieniach. Ależ naturalnie, że Cię pamiętam. Spędziliśmy niezliczoną ilość godzin na spacerach korytarzami zamku, pamiętam również wszystkie historię, które wtedy Ci opowiadałem.
Niezmiernie mi miło, że we mnie wierzyłaś. Jak sama zauważyłaś, nigdy się nie poddałem i nadal podążam, już dawno, wyznaczoną ścieżką.

Nawet pomimo obowiązków, które ostatnimi czasu spadły na moją głowę, z przyjemnością odpowiem pozytywnie na twoją prośbę. Mam wolniejszych kilka dni przypadających po piątym września. Jeśli odpowiadałby Ci którykolwiek z kolejnych dni, proszę daj mi znać, a pojawię się i z przyjemnością rzucę okiem na wcześniej wspomniany budynek.
Nie ukrywam, że jednocześnie byłaby to dobra sposobność na nadrobienie zaległości.

Mitch

21.05.24 12:26

Przeczytaj 30 września 1958

Najdroższa Evadro, Z okazji Twoich urodzin, pragnę przesłać Ci najserdeczniejsze życzenia, które płyną prosto z mojego serca. Niech ten wyjątkowy dzień będzie dla Ciebie pełen radości, miłości i niezapomnianych chwil.

Życzę Ci, aby każdy dzień przynosił Ci nowe, wspaniałe doświadczenia i spełnienie wszystkich marzeń. Niech Twoje serce zawsze będzie pełne radości, a każdy kolejny rok życia obfituje w zdrowie, sukcesy i szczęście.

Jesteś dla mnie nie tylko przyjaciółką, ale i siostrą, której wsparcie i obecność są dla mnie bezcenne. Dziękuję za wszystkie wspólne chwile, za Twoją życzliwość, mądrość i nieskończoną cierpliwość. Niech nasza przyjaźń rośnie w siłę z każdym dniem i przynosi nam obydwu wiele szczęścia.

Niech ten dzień będzie początkiem kolejnego wspaniałego roku w Twoim życiu. Bądź zawsze taka, jaka jesteś – wyjątkowa, odważna i pełna życia.

Z najgłębszą miłością i najlepszymi życzeniami.
Twoja,

Primrose

25.07.24 11:48

Przeczytaj Harland D. Parkinson

Evandro czy nie przywykłaś jeszcze do myśli, że każda chwila bez Twojej obecności zdaje mi się okrutną torturą, iż pytasz o rzecz tak oczywistą? Prawie wyrwałem pióra Twojej sowie, aby zachłysnąć się ulotną wonią Twojego zapachu. Nie martw się, nic jej nie jest, choć wydaje się nieco obrażona. Och, wyobrażam sobie, jak marszczysz brwi na ten nieśmieszny żart; sama jednak zobacz, co mi pozostaje, gdy doskwiera mi brak Twojego towarzystwa – kiepskie żarty zanurzone w desperackiej tęsknocie. Zapewne nie powinienem tak pisać; słowa te opacznie zrozumiane mogłyby wpędzić nas w kłopoty, nic jednak nie poradzę na to, że Twoja przyjaźń otwiera we mnie pokłady kompletnie niemęskiej uczuciowości.

Dziękuję za figurkę, jest piękna. Aż trudno sobie wyobrazić, że takie maleństwo mieszczące się w dłoni może być potężną istotą, która z łatwością spali pół kraju. Niewątpliwie odwiedzę Rumunię, gdy tylko wypadnę z łask Melisande i przestanie w końcu patrzeć na mnie pobłażliwym wzrokiem, gdy po raz kolejny pojawię się w rezerwacie. Obawiam się, że już mogłem nieopacznie pozwolić sobie na zbyt wiele w trakcie festiwalu i mam pewne obiekcje przed ponownym odwiedzeniem Kent, gdy ona tam będzie... Może Ty mogłabyś mi pokazać smoki, jeśli tylko Twój stan na to pozwoli? Chyba nie wpadłaś w wir histerycznych przekonań o tym, aby kobieta w stanie błogosławionym nie ruszała się z domu?

W kwestii Twych rozterek i pytań nie ma prostych odpowiedzi. Niestety obowiązują Cię zupełnie inne ograniczenia niż mnie i ubolewam nad tym, że jako kobieta jesteś związana bezsensownymi więzami konwenansów. Tym bardziej jednak jestem dumny, iż im nie ulegasz i sięgasz po to, co słusznie Ci się należy. W jakimś sensie zazdroszczę Ci nawet tego niesamowitego uczucia łamania zasad; pamiętam, jak sam się nim upajałem. Pytasz mnie o granice – a ja najchętniej odpowiedziałbym, abyś żadnym się nie poddawała, bo jedyna granica tkwi w Tobie samej: to miejsce, gdzie przyjemność z odkrywania nowego zaczyna być zastępowana strachem i obawami, lecz wyłącznie takimi których nie potrafisz pokonać.

Sam lęk nie jest bowiem niczym złym. Strach przed nakryciem, karą i konsekwencjami potrafi wręcz napędzać nasze działanie i czynić je bardziej... intensywnym. Jeśli jednak strach zaczyna Cię paraliżować, a dotyk... gdyż zakładam, że odkrywasz świat przede wszystkim dotykiem, inaczej nie miałoby to sensu! przestaje być rozkoszną pieszczoną zmysłów, wtedy pomyśl, czy nie zrobiłaś kroku za daleko. To nie oznacza, że musisz się wycofywać! Niemniej rozejrzyj się uważnie i zastanów, czy ryzyko warte jest ewentualnej ceny.

Nie szukaj przychylności na siłę, Evandro. Bądź sobą, eterycznie kuszącą, naciskaj subtelnością i delikatnością, a wyplenisz z jego głowy wszelkie myśli o ryzyku. Nie znam osoby, na czele ze mną, która mogłaby się oprzeć Twojemu urokowi, temu pięknemu uśmiechowi i radosnym oczom patrzącymi z diabelską przekorą. Jeśli zaś byłby jakimś cudem ślepcem, masz wszak w swoim arsenale całą gamę ciekawych tematów, którymi może poruszyć jego umysł i duszę. Sam przecież godzinami mogę słuchać Twoich rozpraw o polimorfii, chociaż zapatrzony w Ciebie nadal nie mam zielonego pojęcia, o czym do mnie wtedy mówisz...

PS. Czy zdradzisz mi imię tego szczęśliwca, który pomógł Ci dotrzeć do granicy i wzbudził tyle rozterek? Oddany Ci,
Harland

Melisande Travers październik 1958

Evandro, dni - jak miewają w zwyczaju - wraz ze zmianą kolejnych miesięcy niuchronnie stają się coraz krótsze. I zimniejsze - zastanawia mnie czy i teraz podnosisz się rankiem by podziwiać wstające nad horyzontem słońce.

Nie miałyśmy możliwości porozmawiać zbyt wiele podczas twojej urodzinowej kolacji - zresztą, nie każdy z tematów który (jak sądzę) chciałybyśmy poruszyć nadawał się dla większego grona słuchaczy.

Zrób mi tą przyjemność i powiedz kiedy mogłybyśmy się zobaczyć w czasie kiedy okoliczności zmuszają powoli nas obie by pozostać w ścianach naszych zamków naszedł mą myśl pewien pomysł w realizacji którego z pewnością mogłabyś mnie wspomóc.

Nie będę trzymać Cię w niepewności do czasu naszego spotkania - chciałabym zgłębić język trytoński. Myślisz, że to przedsięwzięcie, za którym jestem w stanie nadążyć? Przyznam ze szczerością, że obu języków którymi władam nauczyłam się dorastając w domu w którym były codziennością.

Czekam z niecierpliwością na twoją odpowiedź,

Melisande

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia