brat i siostra - 17-26 lat - sojusznicy Zakonu Feniksa

{ opis rodziny }

x x x

Jesteś moim bratem, najmłodszym z nas wszystkich – dopiero co ukończyłeś Hogwart, albo wciąż powinieneś w nim być – ale ponieważ czarodzieje mugolskiego pochodzenia nie są tam już mile widziani, kontynuujesz naukę w domu. Jesteś ciekawy świata, a może trochę na niego zły – wojna odebrała ci młodość, musiałeś dorosnąć szybciej niż reszta z nas, w dodatku: nie masz ze mną łatwo. Nie wiesz o tym, ale zanim nasza mama odeszła, kazała mi przysiąc, że będę się tobą opiekował – i jest to obietnica, którą potraktowałem poważnie. Jestem wobec ciebie nadopiekuńczy, staram się trzymać cię z dala od walki, nawet (a może szczególnie) jeśli sam się do niej rwiesz. Sprzeczamy się, możesz uważać, że w ciebie nie wierzę – co nie jest prawdą, zwyczajnie się o ciebie boję. Naciskam na to, żebyś się uczył, mimo że obaj wiemy, że nie będziesz miał szansy zdać końcowych egzaminów. Póki co nie chcę jeszcze zaakceptować faktu, że jesteś dorosły, choć pewnie wkrótce będę musiał.

Masz od 17 do 20 lat, a to, gdzie teraz jesteś, zależy wyłącznie od ciebie: możesz od początku mieszkać razem ze mną w bezpiecznie ukrytym domu w Irlandii, możesz przebywać u naszego wujostwa w Dolinie Godryka. Możesz też pomagać ojcu za granicą i z jakiegoś powodu dopiero wrócić do kraju, jeśli wolisz zacząć fabułę zupełnie na świeżo. W poprzedniej wersji miałeś na imię Aidan i byłeś miłośnikiem magicznych stworzeń, ale nie musisz się tym sugerować. Wykreuj tę postać po swojemu – jeśli któryś z opisanych elementów nie będzie ci pasował, jestem otwarta na zmiany, możemy podyskutować o nich wspólnie. Jeśli jesteś nowym morsem, pomogę też ze wszystkim innym – oprowadzę po forum i wyjaśnię mechaniczno-fabularne zawiłości. Oprócz braci, będziesz mieć na forum kuzyna, bratową (moją żonę) i przyjaciół – ciekawych relacji na dzień dobry na pewno więc ci nie zabraknie, na forum jest też wiele młodych postaci, nie będziesz więc osamotniony.

najdroższa córka - 7/8 lat - mały promyczek

x x x

Pojawiłaś się w moim życiu niespodziewanie, dwa lata temu – kiedy majowy wybuch magicznych anomalii na zawsze odebrał ci matkę. Do tamtego momentu nie wiedziałem o twoim istnieniu: nie było mnie przy twoich narodzinach, kiedy zaczynałaś chodzić, ani kiedy budziłaś się z koszmarów. Być może istniałem w opowieściach, może czasami pokazywano ci moje fotografie – po raz pierwszy spotkaliśmy się jednak na cichym pogrzebie, po którym znalazłaś się pod moją opieką. Nieporadną; początkowo nie miałem pojęcia, jak powinienem się tobą zająć, a fakt, że szalejące w kraju anomalie nieustannie zagrażały tobie i wszystkim dookoła ciebie, tylko dodatkowo pogarszał sytuację. Ostatecznie zdecydowałem się więc zabrać cię poza Wyspy Brytyjskie – zamieszkaliśmy w wymagającym gruntownego remontu domu wraz z moim ojcem (a twoim dziadkiem) i częścią rodzeństwa. Przez jakiś czas pewnie byliśmy szczęśliwi, poznając siebie nawzajem, a ty stopniowo stawałaś się dla mnie najważniejsza na świecie. Ta sielanka nie mogła trwać jednak w nieskończoność, w Anglii wybuchła wojna – a ja nie mogłem oglądać jej jedynie z oddali. Wróciliśmy do kraju rok temu i początkowo ukrywaliśmy się w Oazie, odciętej od reszty świata, magicznej wyspie; wiedziałem jednak, że potrzebujesz czegoś więcej niż ciasnej chatki na końcu świata, w której ledwie wszyscy się mieściliśmy. Przed paroma miesiącami wybudowałem dla nas dom – obecnie mieszkamy w Irlandii, w górach – a ja wreszcie zaczynam wierzyć, że tym razem nie będziemy musieli już uciekać. W maju tego roku się ożeniłem, od niedawna mieszka więc z nami również Hannah – która troszczy się o ciebie równie mocno, jak ja.

Szukam dla Williama córeczki; Amelia, bo tak ma na imię, w tym roku skończy 8 lat – ale to właściwie jedyne, co narzucam w kwestii jej kreacji. To, jaka będzie, zależy wyłącznie od ciebie, choć śmierć matki i kilkukrotne przeprowadzki, które musiała znosić przez ostatnie dwa lata, na pewno mocno na nią wpłynęły. Czy odzyskała już poczucie bezpieczeństwa, czy wciąż czeka, aż nowe zagrożenie wyrwie nas ze spokojnego domu? Jest żywiołowa i pogodna, czy cicha i wycofana? I która z kości emocji rządzi jej magią? Jeżeli będziesz potrzebować pomocy w ustaleniu tego wszystkiego, chętnie pomogę, ale przede wszystkim – chciałabym, byś wykreowała tę postać po swojemu.

Amelia to postać, od której nie wymagam szalonej aktywności, ale nie chciałabym też, żeby była duchem; z oczywistych względów nie będzie mogła samodzielnie przemieszczać się po całym kraju, ale wbrew pozorom relacji i możliwości prowadzenia rozgrywek zabraknąć jej nie powinno: oprócz najbliższej rodziny, na forum będzie miała wujków i ciocie, William ma sporo przyjaciół, z którymi nie obawiałby się zostawić córki. Często odwiedzamy też Dolinę Godryka, no i na pewno zdarza jej się pomagać Williamowi w Oazie.

W razie pytań – zapraszam, a jeśli jesteś nowym morsem – ze wszystkim pomogę i oprowadzę.

Sir Elroy Greengrass

lord of the butterflies

ʚїɞ ʚїɞ ʚїɞ

Pośród wzgórz Peak District, skąpanych w zapachu smoczego ognia i popiołu, który po nim pozostanie, jesteś nieodrodnym synem swych przodków. Choć obcowanie ze smokami pochłonęło Cię od wczesnego dzieciństwa, a fascynacja tymi stworzeniami rosła z każdym rokiem, nie porzuciłeś innych tradycji swej rodziny. Szacunek, którym darzysz smoki, przełożył się także na Twe relacje z ludźmi — nie unikasz dyskusji, także na tematy trudne, wierząc przede wszystkim w siłę argumentacji i gotów jesteś za wszelką cenę bronić tego, co bliskie Twemu sercu. I choć w pierwszej chwili nie mogłam pojąć, jakim cudem ktoś tak dobry, tak szlachetny i honorowy jak Ty może mieć chęć zajmowania się bestiami, których dalecy kuzyni odpowiedzialni byli za tragedię, która zmieniła moją rodzinę na zawsze, robiłeś i robisz wszystko, abym przezwyciężyła swe lęki.

Jesteś wzorem dla swego rodzeństwa — najstarszy spośród synów, zawsze przyjmowałeś rolę opiekuńczą względem swych młodszych braci i sióstr, szczególną uwagę zwracając ku najmłodszej z was, niewidomej Delilah. Twoja matka opowiadała mi wiele historii z czasów, gdy uczęszczałeś do Hogwartu, o tym, jak po raz pierwszy spotykałeś się z tymi, którzy nie dzielili naszego szlachetnego pochodzenia, a którzy zdobywali w Twych oczach uznanie dzięki swym czynom. Podobno byłeś wtedy wulkanem energii, upartym i niezdolnym do odwiedzenia od nawet najbardziej karkołomnych planów. Wszystkie ciotki mawiają jednak, że to dobrze, że wypada, by duch wyszumiał się w czasach młodości, aby — gdy nadejdzie czas — gotów był przyjąć na siebie obowiązki i wypełniać je z należnym im szacunkiem.

W trakcie wielu wypraw z innymi smokologami byłeś w stanie dostrzec, jak wygląda świat, ten wielki i przepastny, poza naszą ojczyzną. Poszerzałeś swoją wiedzę nie tylko z zakresu opieki nad smokowatymi, ale także widziałeś początki wielu bardziej lub mniej bezpiecznych nurtów, poznawałeś wiele osób, a każde z tych spotkań stanowiło cegiełkę do Twego światopoglądu. W domu wszak nikt nie narzucał Ci swej opinii, pozwalano, abyś samodzielnie doszedł do tego, co najbliższe Twemu sercu.

Mnie też wybrałeś sobie samodzielnie. Nasze małżeństwo, choć zawarte według i zgodnie ze starymi obyczajami, przynoszące chlubę rodom Greengrass i Prewett, swój początek miało przecież w miłości. Prawdziwej, gorącej, pięknej — dla nas obojga pierwszej. Każdej nocy, przed złożeniem głowy do snu, dziękuję gwiazdom, losowi, wszystkim sprawczym siłom natury, że złączyły nas ze sobą, w tym nierozerwalnym węźle przeznaczenia. Jesteś nie tylko mym mężem, ale także najlepszym z przyjaciół, siłą, opoką w chwilach grozy. Najbliższą mi duszą, tym, który, choć nie zawsze jest w stanie mnie zrozumieć, zawsze zrozumieć spróbuje. Prawdziwym szczęściem i zaszczytem jest móc nazywać się Twą żoną, być matką Twoich dzieci. Mamy przepiękną, rudowłosą córkę Saoirse, w maju skończyła już trzy lata. Pod koniec września urodzę Ci kolejne dzieci — dwóch synów, Twych dziedziców, krew z krwi.

Wiem, że zawsze mogę liczyć na Twe wsparcie. Wspólnie opowiedzieliśmy się po stronie Zakonu Feniksa, sprzeciwiając się okrucieństwu, które skaziło ziemie naszego Staffordshire na początku stycznia tego roku. Jesteś inspiracją nie tylko dla mnie, ale także dla mieszkańców naszych ziem.
Jesteś motylim lordem, synem Derby.
Jesteś potomkiem Anny Boleyn, spadkobiercą woli Ulyssesa Alesgooda.
Jesteś mym najdroższym mężem, sir Elroy Greengrass.

ʚїɞ ʚїɞ ʚїɞ