Blondynka kupiła różdżkę przed rozpoczęciem nauczania w Hogwarcie, w sklepie Ollivandera. Zanim jednak trafiła na odpowiednią różdżkę, wypróbowała cztery bądź pięć różnych różdżek zanim trafiła na tę idealną, która ją wybrała. Zrobiona z jasnej buczyny, długa na szesnaście cali, smukła, zgrabna i zdobiona delikatnymi, subtelnym zdobieniami na rękojeści, wyjątkowo przypadła Frances do gustu. Burroughs najzwyczajniej w świecie ją lubi, mimo iż nie należy do najłatwiejszych różdżek. Nie tylko przez swoje magiczne właściwości ale i wizualnie wydaje się idealnie pasować do właścicielki. Równie delikatna i niepozorna co Frances, jest przedłużeniem jej ręki. Kobieta ma nadzieję, że nigdy nie przyjdzie jej stracić swojej różdżki do której jest silnie przywiązana.

Wisiorek w kształcie słońca, pośrodku którego znajduje się niewielki, błękitny opal mieniący się odcieniami złota, pomarańczu i jasnej zieleni. Frances dostała go kiedyś od taty, jeszcze zanim ten odszedł z tego świata, dlatego dziewczyna posiada naprawdę silny sentyment do tego przedmiotu. Nosi go niemal codziennie, na cienkim, pozłacanym łańcuszku (do tej pory, nie było ją stać na złoty) skrzętnie ukrywany pod ubraniem, w okolicach jej serca.

Metalowy zestaw do herbaty składający się z czajniczka oraz dwóch filiżanek, które da się zawiesić na uszku czajniczka. Panna Burroughs dostała zestaw od wujostwa, jest zaczarowany tak, że parzy herbatę bez użycia ognia. Dziewczyna bardzo często zabiera go do pracy, zwłaszcza gdy wie, że będzie musiała pozostać dłużej w szpitalu bądź na dłuższe wycieczki po mieście, bądź po za miastem.

Para kolczyków którą panna Burroughs dostała od Jennifer w maju 1957 roku. Złote kolczyki jak i znajdująca się w nich czarna perła są doskonałą podróbką, wykonaną przez zdolną koleżankę. Frances ma do nich duży sentyment, gdyż takie własnoręcznie wykonane prezenty wiele dla niej znaczą. Dziewczyna bardzo chętnie je nosi, zwłaszcza gdy ma bardziej niebieskie dni.

W potrzebie pieniądza Frances zwróciła się o pomoc do swojego wujka, który zapewnił jej pracę w Parszywym. Pierwszy dzień pracy pod czujnym okiem Philippy okazał się dla Frances ogromnym zderzeniem z podłą rzeczywistością.

W ponury, styczniowy wieczór Frances wybiera się na arenę, aby poprawić paskudny, ponoworoczny nastrój. Samotna podróż kończy się przypadkowym wpadnięciem na znajomą z dawnych lat, oraz krótką rozmową o sprawach lekkich i nieistotnych.

Frances wybrała się na zwiedzanie Wieży Astronomicznej, a w szczególności jej biblioteki. Na miejscu, gdzieś między regałami spotyka Lady Selwyn która w pierwszej chwili, mili ją ze swoją znajomą. Dziewczęta nawiązują całkiem ciekawą rozmowę, dotyczącą astronomii, a panna Burroughs pomaga Isabelli ze zrozumieniem kilku nieścisłości.  

Steffen postanawia kupić Frances prezent z okazji Walentynek. Dzień wcześniej, chłopak zjawia się u niewielkiej kawalerce prezent jednak okazuje się być czymś zupełnie innym, niż przypuszczał. Spotkanie doprowadziło do wspólnych planów, nie tylko walentynkowych.

Mama Frances zgłosiła ją do konkursu na powalentynkową rankę. Panna Burroughs nie była zadowolona, szybko okazało się jednak, że poznany mężczyzna nie dość, że jest dobrze wychowany, to jeszcze dzieli z nią pewne zainteresowania. Ku zaskoczeniu, dwójka spędziła bardzo przyjemny wieczór.

Drugie spotkanie świeżych znajomych, w czasie przerwy panny Burrughs w pracy. Dwójka miała okazję lepiej się poznać i przekonać, czy faktycznie chcą kontynuować tę znajomość, a Dudley zaskoczył Frances wybranymi, specjalnie dla niej książkami z jego biblioteczki.

Panna Moss zaprasza do siebie Frances na siostrzane pogaduszki przy kieliszku czegoś mocniejszego oraz smakołykach z dalekich stron. Dziewczęta rozmawiają o większych oraz mniejszych uczuciach, jakie w ostatnim czasie pojawiły się w życiu panny Burroughs.

Frances postanawia skontaktować się z tajemniczą jubilerką, by zamówić prezenty na zbliżające się urodziny rodzeństwa. Kobeity omówiły szczegóły a Frances zaproponowała dziewczynie swoje alchemiczne usługi.

Panna Burroughs składa wizytę Dudleyowi, w celu oddania mu pożyczonej wcześniej książki. Niestety, dochodzi między nią a obrazem pani Bell do sprzeczki, a później dziewczyna tchórzy przed pocałowaniem Sheridana.

Panna Burroughs zupełnym przypadkiem odwiedziła magiczną kawiarenkę, w której wnętrzu spotkała Gwen - dawną przyjaciółkę z początków pobytu w Hogwarcie. Mimo oporów Gwen dołącza do Frances, dzięki czemu dwie panny całkiem miło spędziły kilkanaście minut w swoim towarzystwie.

Rozgrywka w trakcie.
Poznali się wcześniej, przypadkiem gdzieś w szpitalu św. Munga, to spotkanie jednak nie należało do przyjemnych. Teraz, jeden ze współpracowników Frances wysłał Willowi romantyczny list, zapraszając go do niej. I tak pojawił się przed jej drzwiami, gdy ona była ubrana jedynie w szlafrok.

Frances spontanicznie zdecydowała się skorzystać z zaproszenia starej przyjaciółki, by spróbować warzenia eliksirów na mugolskiej kuchence, zanotować wszelkie dane, do dalszych eksperymentów i przy okazji przygotowując eliksiry dla klientów.

Frances wracając z wieczornej zmiany natrafiła na problemy, w postaci parszywego napastnika o złych zamiarach. Na szczęście, na ratunek pospieszył jej ktoś, kogo obiecała unikać... I kto zafascynował młodą dziewczynę.

Frances zaskoczona faktem, że Gwen nie umie latać na miotle postanawia ją nauczyć. Po zakupach na pokątnej, dziewczęta udają się na znalezione wcześniej przez Gwen miejsce, aby mogły potrenować sztukę latania. Trening o dziwo nie zakończył się wypadkiem.  

Dziewczęta mają w planach wybranie się na dalszą wycieczkę. By dostać się na miejsce korzystają z usług Błędnego Rycerza, który po drodze psuje się aż dwa razy. Dziewczęta rezygnują więc z wycieczki, na rzecz spaceru po parku z filiżanką herbaty.

Po nieprzyjemnym zajściu, jakim był wybuch kociołka panna Burroughs płacze smoczymi łzami i nie potrafi przestać. Początkowo miała nie wychodzić z domu, matka wysyła ją jednak ze sprawunkami, na swojej drodze spotyka kobietę, która kupuje od niej kilka łez, by wyleczyć się z przykrej przypadłości.

Michael odwiedza pannę Burroughs z prośbą o uwarzenie eliksiru Kameleona. Dwójka wdaje się w krótką rozmowę, dotyczącą eliskirów. Niestety eliksir nie wychodzi, a Frances decyduje się zrekompensować to Michaelowi, dzieląc się z nim eliksirami, które uważyła wcześniej.

Dudley zaprosił Frances do parku, celem wręczenia jej niewielkiego prezentu. Dwójka czarodziejów urządziła sobie mały piknik, podczas którego panna Burroughs spontanicznie zaprosiła Dudleya do siebie, aby mogli zjeść wspólnie kolację.

Roztargnienie oraz zmęczenie, jakie ostatnio towarzyszyły młodej alchemiczce sprawiły, że umówiła się z dwiema osobami na ten sam wieczór. W skutek tej pomyłki doszło do spotkania Dudleya oraz Drew, który postanowił udawać jej brata.

Frances zaprosiła Belvinę by wspólnie napić się herbaty oraz zjeść coś słodkiego. W końcu nawet takie pracocholiczki jak obie panny zasługiwały na odrobinę przerwy. Podczas rozmowy wpadają na genialny pomysł rozwiązania problemów Frances z jednym z uporczywych współpracowników.

Panna Burroughs zostaje poproszona o pomoc, w przypadku pacjenta który kilka godzin wcześniej trafił na oddział. Dziewczyna udaje się do uzdrowiciela, by wraz z nim obejrzeć pacjenta. Bezbłędnie identyfikuje truciznę, jaką zatruto biednego pacjenta po czym wyjaśnia sytuację uzdrowicielowi, by finalnie zająć się przyrządzeniem antidotum.

Panna Burroughs wraz z Dudley'em wybrała się do parku, by móc świętować jeto awans. Chłopak popisuje się przed nią zdolnościami magicznymi, co powoduje, że w głowie alchemiczki pojawia się piękna idea wspólnego wspięcia się na szczyt. Ta idea sprawia, że Frances odważyła się go (po raz pierwszy) pocałować.

Frances dzięki pomocy przełożonego udało się dostać zaproszenie na konferencję astronomiczną. Dziewczyna udaje się na miejsce, bierze udział w wykładach oraz spotyka dawnego nauczyciela ze szkolnych lat z którym decyduje się porozmawiać. Niestety, rozmowa nie idzie tak, jak powinna.

Panna Burroughs wraz z panną Grey wybrały się na spacer po bezpiecznej dla czarownicy mugolskiego pochodzenia okolicy. Droga jednak okazała się nie do końca bezpieczna, gdy panny napotkały na drodze zaczarowany most. Na szczęście udało się uniknąć tragedii a dziewczęta umówiły się na kolejne spotkanie.

Panna Burroughs umawia się w Czerwonym Imbryku z Zacharym - uzdrowicielem pracującym z nią w szpitalu Świętego Munga, który zaoferował się wyjaśnić jej kilka kwestii dotyczących anatomii, jakich potrzebowała do swoich badań naukowych.

Panna Burroughs dostała niespodziewaną sową od znajomych z Kociołka. W drodze na spotkanie miała okazję pierwszy raz zobaczyć dementora, od którego uratował ją Michael. Dziewczyna odrzuciła propozycję sióstr, ale zyskała szansę na ciekawą współpracę z dawnym aurorem.

Frances oraz Prudence zostają wrobione w przeprowadzenie inwentaryzacji ingrediencji alchemicznych, znajdujących się w szpitalu Świętego Munga. Dziewczęta mają okazję lepiej się poznać, panna Burroughs przegrywa walkę z grawitacją i starą drabiną kosztem dokonania odkrycia, że któryś z alchemików popija w pracy.

Panna Burroughs jak co czwartek udaje się do wieży astronomicznej, aby pod okiem Leopolda - jednego z naukowców, pogłębiać swoją astronomiczną wiedzę. Tym razem przyszło jej badać nadzwyczajne zjawisko astronomiczne.

Koleżanki wybierają się na wycieczkę po hodowli testrali w Dartmoore. Następnie udają się do pobliskiej restauracji by w towarzystwie herbaty, ciasta oraz podręczników do astronomii przedyskutować zlecenie, jakie Frances miała dla panny Grey.

Panna Burroughs postanawia przetestować na Michaelu tworzony przez siebie eliksir zaufania. Dziewczyna zwabia mężczyznę do swojego mieszkania, a podczas rozmowy dowiaduje się, że łączy ich więcej niż powinna, a rozmowa dała jej wiele do myślenia.

Frances uda się do wieży astronomicznej, aby dokonać kilku dodatkowych badań, dotyczących jej pracy naukowej. W wieży natrafia na nieprzyjemną i zarozumiałą lady Selwyn, która z pewnością nie przypadła młodej alchemiczce do gustu.

OPIS

OPIS

OPIS